Replika ikone Bogorodice Bezdinske nalazi se sa desne strane na samom ulazu u hram Svetog oca Nikolaja u Kikindi od 2022. godine. U društvu je dva velila banatska sveca, u masivnom rezbarenom drvetu Lipe, dimenzija 40 puta 50. Sve do završetka Prvog svetskog rata ikona Bogorodice vinčansko-bezdinske bila je u manastiru Bezdin. Nakon toga Temišvarska eparhija se podelila na dva dela, jedan deo je u Rumuniji sa sedištem u Temišvaru, dok je drugi deo u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca sa sedištem u Kikindi. Tada je ikona preneta u Kikindu gde je bilo stalno sedište episkopa temišvarskog dr Georgija Letića.
Na ikoni je Hristos uvek naslikan na desnoj Bogorodičinoj ruci, glavom priljubljen uz njen obraz, dok ju je levom rukom obgrlio, ali tako da se ta njegova ruka, kojom je obuhvatio Bogorodičin vrat, vidi s leve strane ispod njenog maforiona. Još jedna specifičnost ove ikone je, da je jedna noga maloga Hrista uvek naslikana tako da se vidi ceo njegov taban. Položaj likova na ikoni izražava dirljivu emotivnost majke i njenog deteta.
Na osnovu odluke Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve 1931. godine, deo Temišvarske eparhije sa sedištem u Kikindi i deo Vršačke eparhije koji se zatekao na teritoriji Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, sjedinjeni su u jednu eparhiju Banatsku čije je sedište u Vršcu. Dr Georgije Letić je izabran za prvog episkopa banatskog, i on je prešao u Vršac, a sa njim i ikona Bogorodice vinčansko-bezdinske koja se od tada čuva u Vladičanskom dvoru. Ikona je kasnije stručno restaurirana i postavljena u dvorskoj kapeli gde je ponovo poprimila bogoslužbenu upotrebu.
